Sezar’ın  hakkı…Sezar’a…: Voyager 1’e   hâlâ  kumanda  edilebiliyor…! ( Voyager 1’s  thrusters can  be  fired, already…!)

Voyager 1 (temsili)

(Kaynak: NASA/JPL-Caltech/space.com)

Mike Wall’ın   space.com’da  1  Aralık  2017 tarihinde yayımlanan  haberine  göre,  aradan  geçen  37  yıldan  sonra, Voyager 1’in yedek  roketleri (backup  thrusters) tekrar  çalıştırılabildi…!

Voyager 1  aracı  üzerinde  mevcut  olan  “yörünge düzeltme  manevrası  iticileri” (trajectory correction maneuver-TCM thrusters ) son  olarak, 1980’de, Satürnün  yakınından  geçerken  (flyby) kullanılmıştı…

NASA’nın  bu  aracı  izleyen/yöneten  ekibi, 28 Kasım  2017  tarihinde  ve  test  amacıyla, bu  itiş  roketlerini tekrar  ateşledi…!

NASA  tarafından  2012  yılında  yapılan  açıklamada, Voyager 1  aracının  “*yıldızlararası  ortama” (interstellar  space)  ulaştığı, Güneş  Sisteminin  dışına  çıkmayı  başardığı   duyurulmuştu…!

Voyager 1,  bu  yolculuğu  süresince, Dünya  ile  iletişim sağlayabilmek  için, yön  düzeltme  manevralarını “standart durum-kontrol  iticileri”ni  (standard attitude-control thrusters) kullanarak  gerçekleştirdi…

Ancak, son  üç  yıldır, bu  roket  sistemi  performansının    zayıfladığının  işaretlerini  vermekteydi…!  Uçuş  yönetim  ekibi, bu  defa  yedek  sistemi  kullanmayı  denedi… Testin  amacı  buydu…

Habere  göre, bu  testin  gerçekleştirilmesi  çok  da  kolay olmamış… Voyager 1  üzerindeki yazılımın  37  yıl  önceki  bir  tasarım  olması, bu  testi gerçekleştirecek  ekibin  bu  yazılımı  tekrar  hatırlamasını  gerektirmiş…

Görev  ekibi, Ocak 2017’den itibaren testten  başarıyla  geçen  bu  sistemi, ana  sistem  olarak  kullanmayı  planlamakta… Böylece,  bu  araca  kumanda  kabiliyetinin  iki-üç  yıl  daha  sürdürülebileceğine  inanılmakta…

Voyager 1’deki  itiş  roketleri  çalıştırılmadan  önce, ısıtılma  ihtiyacı   “radyoizotop  termoelektrik  jeneratör”ün ( radioisotope thermoelectric generator-RTG) ürettiği  elektrikle  sağlanmakta… RTG Plutonyum-238’i  yakıt  olarak kullanmakta…)

Voyager 1  ve  Voyager 2  araçları, Jüpiter, Satürn, Uranüs  ve  Neptün  turu  için  1977  yılında, birkaç  hafta  arayla, uzaya  gönderilmişti…

*Voyager 1’in  yıldızlararası  ortama  ulaşmasının  ne  anlama  geldiği  hususunu  bu  sitede daha  önce  de  ele  almıştık… Merak  edenler, konunun  detayını  o  yazıdan  öğrenebilir… Kısaca  özetlersek, NASA’ya  göre, “yıldızlar  arası  uzay” uzaydan  gelen kozmik  ışınlarla / rüzgarlarla, Güneşin  püskürdüğü  atomaltı parçacık  rüzgarlarının (solar  wind) karşı  karşıya geldiği, birbirini  geriye  doğru  itmeye  çalıştığı,  uzay  ortamı…  Diğer  bir  ifadeyle,  Güneş  Rüzgarlarının etki-sınırı…!

Bu  sınır, NASA’nın biraz  amacını  aşan  ifadesiyle,  “Güneş  Sisteminin  Sınırı”  mı…?

Bu  soruya, bilim  insanı  David  Butler,  You Tube’deki  “How  far  away  is  it ?”  adlı  videosu  üzerine, bir  izleyicisinin  sorusuna  cevaben  yaptığı  açıklamada,  şöyle  cevap  verdi…:

“…Good point. The Oort Cloud is part of the solar system. The ‘influence of the sun’ comment’ is meant in the context of the solar wind vs the interstellar medium. I should have made that clearer…””

Butler,  kısaca, “Oort  Bulutu  Güneş  Sisteminin  bir  parçasıdır”  diyor…!

Voyager  1 (ve  Voyager 2)  Güneş  Sisteminin  dışına  çıkmadı…yakın  gelecekte  çıkamayacak…!

Yine  de, Voyager   araçlarına, 37  yıldan  donra  ve  aradaki, yaklaşık  22  milyar  kilometreye  ulaşan  bir  uzaklığa  rağmen,  hâlâ  kumanda  edilebiliyor  olması, başta  NASA  çalışanları  olmak  üzere, bilim-mühendislik  dünyasının  büyük  başarısı…!

 

Yararlanılan  Kaynaklar:

 

https://www.space.com/38967-voyager-1-fires-backup-thrusters-after-37-years.html